Γιατί η αγκαλιά του μωρού θέλει τις θυσίες της..
Από τότε που έγινα μαμά, κατάλαβα πολλά πράγματα να αλλάζουν στη ζωή και στο σώμα μου. Ένα από αυτά, ήταν η πλάτη μου. Από τη στιγμή που η κοιλιά της εγκυμοσύνης άρχισε να μεγαλώνει, άλλαξε η στάση του σώματός μου γιατί μεταφέρθηκε το κέντρο βάρους μου. Η κοιλιά που βαραίνει και βαραίνει και μεγαλώνει προς τα εμπρός, τραβά τη σπονδυλική στήλη στην περιοχή της μέσης, δημιουργώντας λόρδωση στην οσφυϊκή μοίρα της. Η λόρδωση αυτή αντισταθμίζεται με κύφωση της πλάτης, αρα μια έντονη αίσθηση “καμπούρας”.
Η κύφωση επιδεινώθηκε όταν το στήθος μου μεγάλωσε, αλλά και κατα τη διάρκεια του θηλασμού που χρειάστηκε να γέρνω μπροστά και να κρατώ το μωρό στην αγκαλιά μου. Άντε τώρα να επαναφέρεις όλα αυτά..
Έρευνες έχουν δείξει, πως η σπονδυλική στήλη των γυναικών τείνει να αυξήσει την κύφωση στο θώρακα καθώς περνούν τα χρόνια, ενώ χρειάζεται να δωθεί μεγάλη προσοχή και στη λόρδωση της οσφυϊκής μοίρας.
Γι’αυτό, ήρθε η ώρα να φροντίσουμε την ωραία και καμαρωτή στάση μας! Να ανοίξουμε το στήθος και την καρδιά και να αναπνεύσουμε με γεμάτο στέρνο!
Πρώτη και πολύ σημαντική στάση για την πλάτη είναι αυτή που όλα τα site και τα βίντεο προτείνουν, η στάση της γάτας-αγελάδας. Με τη στάση αυτή διατηρούμε το εύρος της κίνησης της σπονδυλικής μας στήλης. Σε περιόδους δυσκαμψίας, κινούμαστε αργά και ήρεμα από τη στάση της αγελάδας στη στάση της γάτας και τούμπαλιν, κινούμενοι σαν το αργό σαλιγκαράκι, με απόλυτο σεβασμό στο σώμα μας και χωρίς καθόλου πόνο, για να βελτιώσουμε το εύρος της κίνησής μας.
Δεύτερη στάση που μπορούμε να δοκιμάσουμε είναι η στάση της κόμπρας. Ξαπλώνουμε στην κοιλιά μας και ανασηκώνουμε απαλά τον κορμό με τη βοήθεια των ραχιαίων και τη σταθερότητα των χεριών.
Προχωράμε σιγά σιγά στην τρίτη στάση, την στάση τόξο. Με αυτή τη στάση θα ανανεώσουμε τους κοιλιακούς μύες και θα διατείνουμε κυριολεκτικά το στέρνο και τον πρόσθιο κορμό, μαζί με τους μύες των ώμων που συρρικνώνονται καθημερινά και ολοκληρώνουν την εικόνα της χαρακτηριστικής καμπούρας μας. Και επειδή η στάση αυτή είναι δύσκολη και απαιτητική, ξεκινάμε κρατώντας το ένα πόδι με το αντίστοιχο χέρι, και έπειτα αλλάζουμε πλευρά.
Επειδή όλες οι παραπάνω στάσεις μπορεί να είναι έντονες για την ευάλωτη μέση μας, κάνουμε μια ολιγόλεπτη στάση στη στάση του παιδιού. Καθόμαστε με τη λεκάνη επάνω στις φτέρνες και χαλαρώνουμε απόλυτα.
Μεταφερόμαστε στην καθιστή θέση. Ξεκινάμε τις κινήσεις του κορμού: πρώτα η πλάγια κάμψη και έπειτα η στροφή.
Διατείνουμε τους ώμους με τη στάση του προσώπου της αγελάδας. Σηκωνόμαστε στη στάση του ανάποδου τραπεζιού, ή για προχωρημένους, στη στάση της ανάποδης σανίδας. Αυτή η στάση είναι τόσο σημαντική όσο και η στάση της σανίδας.
Τέλος, ξαπλώνουμε και στρίβουμε τα δυο πόδια στο ένα πλάι, ενώ το κεφάλι κοιτάει αντίθετα και τα χέρια είναι απλωμένα στο πάτωμα.
Δεν ξεχνάμε τη χαλάρωση με διαφραγματικές αναπνοές.
Οι κινήσεις που έχουν περιγραφεί παραπάνω αφορούν άτομα που έχουν εξοικείωση με τη γιόγκα και μπορούν να γυμναστούν χωρίς κανέναν περιορισμό. Σε καμία περίπτωση δεν τις δοκιμάζετε αν δεν έχετε ρωτήσει προηγουμένως τον γιατρό σας. Κάποιες είναι αρκετά έντονες για τον κορμό και μπορείτε μόνο να τις δοκιμάσετε με παραλλαγές. Ένας ειδικός γιατρός ή ο φυσικοθεραπευτής σας είναι υπεύθυνος να δημιουργήσει το εξατομικευμένο πρόγραμμα που θα καλύψει όλες τις ανάγκες σας με βάση το ιστορικό σας.
