Περπάτημα με γυμνά πόδια
Οι επιστήμονες μάς ενημερώνουν οτι το περπάτημα με γυμνό πόδι θεωρείται ευεργετικό για τους ιδιοδεκτικούς υποδοχείς του πέλματος, οι οποίοι με το παπούτσι που φοράμε, παραμένουν αδρανείς, τόσο μυϊκά όσο και νευρικά. Με την πάροδο του χρόνου, οι ιδιοδεκτικοί υποδοχείς του πέλματος χάνουν τη λειτουργία τους, και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που οι ηλικιωμένοι είναι πιο επιρρεπείς στις πτώσεις.
Κάθε επιφάνεια που αγγίζουμε μεταφέρει μηνύματα στον εγκέφαλό μας μέσω των κατάλληλων υποδοχέων που βρίσκονται στο δέρμα μας. Τα χέρια μας για παράδειγμα είναι πολύ καλά εκπαιδευμένα να αντιλαμβάνονται πληροφορίες από το περιβάλλον όπως το σχήμα ενός αντικειμένου, η υφή του, η θερμοκρασία του, κτλ, και προσαρμόζουν τα δάκτυλα, την παλάμη, τους ώμους και ολόκληρο το σώμα μέσω του εγκεφάλου, ώστε να δράσει και να αντιδράσει ανάλογα με το τί θέλουμε να κάνουμε με αυτό το αντικείμενο. Αν για παράδειγμα αγγίξουν μια καυτή επιφάνεια, ο εγκέφαλος θα αντιληφθεί την επικίνδυνη υψηλή θερμοκρασία μέσα από τους υποδοχείς του χεριού και θα αντιδράσει απομακρύνοντας το χέρι μας. Τα χέρια μας λοιπόν, έχουν εκπαιδευτεί να αντιλαμβάνονται επιφάνειες, σχήματα, υφές, θερμοκρασία, κτλ, όντας συνεχώς γυμνά, σχεδόν εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο. Φανταστείτε τα χέρια αυτά να βρίσκονται μέσα σε ένα γάντι και ένα παπούτσι, σχεδόν όλη τη μέρα. Με την πάροδο του χρόνου θα έχαναν την ικανότητα της σύλληψης, της λεπτής κινητικότητας, της προσαρμοστικότητάς, της αντίληψης των ιδιοτήτων των αντικειμένων, και γενικότερα των ιδιοδεκτικών τους λειτουργιών. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πόδια, τα οποία έχουν τους ίδιους ιδιοδεκτικούς υποδοχείς με τα χέρια, οι οποίοι είναι απαραίτητοι ώστε να ισορροπούμε, να προσαρμοζόμαστε σε κάθε επιφάνεια, να αντιλαμβανόμαστε τη θερμοκρασία του εδάφους, να περπατάμε ομαλά, να γειωνόμαστε. Τα πόδια μας που έχουν όλες αυτές τις λειτουργίες, αναγκάζονται να βρίσκονται συνεχώς καλυμμένα από λαστιχένιες σόλες και βαμβακερές κάλτσες, ώστε να προστατευτούν, θυσιάζοντας κάποιες από τις πολύ σημαντικές ιδιοδεκτικές ικανότητές τους. Για τους λόγους αυτούς και άλλους πολλούς, χρειάζεται να περπατάμε συχνά με γυμνό πόδι, τουλάχιστον στο σπίτι μας, στην παραλία, στο γρασίδι ή όπου αλλού νιώθουμε άνετα. Στο εξωτερικό ήδη έχουν διαμορφωθεί πάρκα όπου μπορεί κανείς να περπατήσει χωρίς παπούτσια, σε διαφορετικές επιφάνειες, με διαφορετικές θερμοκρασίες, κατάλληλες για την επανεκπαίδευση του πέλματος και των υποδοχέων του. Για χρόνιες παθήσεις μάλιστα, συστήνεται να περπατάμε επάνω σε ξύλο, γρασίδι, χώμα, άμμο, με γυμνό πόδι, ώστε να γειωνόμαστε, να μειώσουμε τον μυοσκελετικό πόνο και τις φλεγμονές, να βελτιώσουμε την αιμάτωση του σώματός μας, να βελτιώσουμε την ισορροπία μας, την αντίληψη και τον έλεγχο του σώματός μας, τη μηχανική του πέλματος, και για να έχουμε πολλά πολλά ακόμη οφέλη. Όσο περισσότερο περπατάμε χωρίς τα παπούτσια μας, τόσο μεγαλύτερο όφελος έχουμε για την υγεία μας.
Γράφει η :
Σοφία Σταράμου
Φυσικοθεραπεύτρια, ΤΕΙ Αθήνας
Yoga instructor – International Yoga Alliance
Hatha yoga, Vinyasa yoga, Restorative yoga, Aerial
yoga, Θεραπευτική προσέγγιση της yoga (healing aspects of yoga) Thai yoga massage therapist
Clinical pilates instructor,Rehabilitation technics instructor
