Κάρμα κυριολεκτικά σημαίνει “δράση”.
Υπάρχουν τρία είδη δράσης: η δράση του σώματος, η δράση του νου και η δράση της ενέργειας.
Οτιδήποτε κάνουμε με το σώμα, τον νου και την ενέργειά μας, αφήνει έναν απόηχο.
Αυτός ο απόηχος δημιουργεί το δικό του χνάρι το οποίο μάς ακολουθεί.
Όταν συγκεντρωθούν πολλές ενέργειες, απόηχοι και χνάρια, σταδιακά μετατρέπονται σε μια τάση.
Αυτή η τάση γίνεται συμπεριφορά.
Και η συμπεριφορά γίνεται χαρακτήρας.
Και ο χαρακτήρας μάς κάνει παιχνίδι του, μαριονέτες ή σκλάβους των ενεργειών του παρελθόντος μας.
Το κάρμα είναι σαν παλιό λογισμικό που έχουμε γράψει ασυνείδητα, εμείς οι ίδιοι, για τον εαυτό μας. Το λογισμικό αυτό αποτελείται από τις δράσεις του παρελθόντος μας. Ο,τι δράση κάναμε στο παρελθόν κωδικοποιείται, περνά στο ασυνείδητο, γίνεται τάση, και τελικά μετατρέπεται σε κάρμα.
Πολλοί συμπεριλαμβάνουν και δράσεις των προηγούμενων ζωών μας, αν αυτές υπάρχουν.
Όταν δημιουργηθεί ένα συγκεκριμένο κάρμα (ή λογισμικό), ολόκληρος ο οργανισμός μας λειτουργεί με βάση το μοτίβο του λογισμικού, και τείνει να το επαναλαμβάνει.
Για το λόγο αυτό, αντιμετωπίζουμε συχνά παρόμοιες καταστάσεις στη ζωή μας. Μάς κυνηγούν οι ίδιες αναποδιές. Μπλέκουμε με “ακατάλληλους” ανθρώπους που μάς απογοητεύουν. Δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας ή μάς συμβαίνουν αναπάντεχα γεγονότα.
Η ζωή που κυβερνάται από το κάρμα γίνεται ένας κύκλος που γυρνάει.
Μπορεί να νομίζουμε οτι πρόκειται για μια νέα μέρα. Είναι όμως ουσιαστικά καινούργια; Ή αλλάζουν λίγο τα σκηνικά και οι συνθήκες , αλλά στην ουσία βιώνουμε το ίδιο και το ίδιο, ξανά και ξανά;
Και όσο αλλάζουν τα πράγματα, τόσο ίδια μένουν, όχι σωματικά, αλλά εμπειρικά.
Έχουμε κολλήσει στην καρμική λούπα!
Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν εξουσιάζει ή ελέγχει τη ζωή μας, εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τις καταστάσεις γύρω μας. Τους δίνουμε φορτίο, αρνητικό ή θετικό. Αυτοβαπτιζόμαστε θύματα, παρατηρητές, θύτες ή δημιουργοί.
Η ελευθερία μας είναι σχετική.
Ο,τι κι αν κάνουμε στον κόσμο αυτό, οφείλεται σε παλιότερες εντυπώσεις και βιώματα.
Από τον τρόπο που καθόμαστε και σκεφτόμαστε μέχρι τον τρόπο που αναπνέουμε.
Η ημέρα που γεννιόμαστε, η οικογένειά μας, η παιδεία μας, η εκπαίδευσή μας, οι φίλοι μας, ο τόπος που θα ζήσουμε και που θα ταξιδέψουμε, όλα αυτά έχουν αποφασιστεί για εμάς. Ακόμη και ο τρόπος που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και αντιλαμβανόμαστε τη ζωή, είναι καθορισμένα από τις εντυπώσεις και τα βιώματα του μακρινού παρελθόντος της οικογένειάς μας και των βιωμάτων μας. Όλοι οι απόηχοι των προγόνων μας περνούν σε εμάς. Και έπειτα εμείς φορτίζουμε με τα δικά μας βιώματα το δικό μας κάρμα και των αππγόνων μας.
Κάπου βαθιά μέσα μας υπάρχει ο αρχικός, πρωτότυπος εαυτός μας. Μάς μιλά συχνά με διάφορους τρόπους, ψυχοσωματικά ή και αλλιώς, αλλά είναι αποδυναμωμένος και δεν τον ακούμε. Εκεί καλά κρυμμένος, περιμένει να τον ανακαλύψουμε, γιατί εκείνος γνωρίζει όσα ποτέ δε φανταστήκαμε.
Πώς δημιουργούμε το κάρμα μας
Θα λέγαμε, επομένως, οτι η συμπεριφορά μας και οι αντιδράσεις μας είναι αυτό που ξέρουμε να κάνουμε, είναι η φύση μας, είναι εμείς. Κι όμως κάτι τέτοιο μάλλον δεν ισχύει. Δεν είναι εμείς. Είναι μια καταναγκαστική τάση και συμπεριφορά. Είναι οι εντυπώσεις που αποτυπώθηκαν στο ασυνείδητο, στη μνήμη του νου, στα κύτταρα του σώματός μας, στη χημεία μας, στην ενέργειά μας, είναι το DNA μας. Αυτά όμως είναι ένα backup system. Το κάρμα δεν χάνεται ούτε όταν εμείς χάσουμε τον νου και το σώμα μας.
Αρα το κάρμα το κληρονομούμε και συνεχίζουμε να το δημιουργούμε και να το μεταφέρουμε σε άλλους.
Σκεφτείτε κάθε ταινία που βλέπουμε, κάθε βίαιη σκηνή, κάθε εκνευρισμό αγνώστου στο δρόμο καθώς μιλάει στο τηλέφωνό του και μας προσπερνά, κάθε τοξικό εργασιακό περιβάλλον ακόμη και αν συμβαίνει σε συνάδελφό μας, ο,τι βιώνουμε ως παρατηρητής ή πρωταγωνιστής ή εντελώς ασυνείδητα, η τηλεόραση που παίζει στο background ενώ εμείς κάνουμε μια άλλη δουλειά (ή ακόμη χειρότερα όταν εμείς κοιμόμαστε), μια άγρια, απότομη, βίαιη σκηνή που μπορεί να ζήσαμε. Όλα αυτά μαζί με κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας, θετικό ή αρνητικό, αποθηκεύτηκαν στο υποσυνείδητό μας και θα αποτελούν κομμάτι μας. Για το λόγο αυτό παίζει πολύ σημαντικό ρόλο κάθε τί που εκθέτουμε τον εαυτό μας.
Ο,τι τάση έχουμε σαν προσωπικότητες, που προέρχεται από το κάρμα μας, λέγεται vasanas. Κυριολεκτικά η λέξη “vasana” σημαίνει στα σανσκριτικά “οσμή”. Ανάλογα με τη μυρωδιά που εκπέμπουμε σήμερα, αυτού του είδους καταστάσεις και όντα θα προσελκύσουμε.
Στην Ινδία κάρμα θεωρούν αυτό από το οποίο είμαστε κατασκευασμένοι.
Είναι το κάρμα κακό;
Το κάρμα δεν είναι ούτε κακό ούτε καλό. Το κάρμα δίνει σταθερότητα και δομή στη ζωή μας. Είναι εκείνο που μάς βοηθά να επιβιώσουμε. Χωρίς αυτό δε μπορούμε να ζήσουμε, αλλά χρειαζόμαστε λίγη ελευθερία από αυτό.
Το ζήτημα είναι να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επίγνωση του κάρμα μας, και να δημιουργήσουμε έναν χώρο λίγο πιο έξω από αυτό.
Πώς αλλάζει το κάρμα μας
Το κάρμα θα υπάρχει πάντα. Χρειαζόμαστε όμως να χαλαρώσουμε την επιρροή που έχει επάνω μας.
Γιατί μπορεί η ζωή μας να έχει ροή, αλλά αν η ροή είναι κυκλική δε μας αφήνει να πάμε πουθενά.
Αν νιώθετε πως έχετε ο,τι ζητήσατε αλλά ακόμη δεν είστε ευτυχισμένοι, αν αισθάνεστε πως είστε εγκλωβισμένοι στις ίδιες καταστάσεις ξανά και ξανά, χρειάζεται να σπάσετε την αλυσίδα του καρμα σας. Έτσι ανακαλύπτουμε τις πραγματικές επιλογές μας. Χωρίς βίαια να απαρνηθούμε, να καταπιέσουμε ή να αποφύγουμε τη ζωή και το κάρμα μας, γιατί αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο κάρμα!
Το mindfulness, η ενσυνειδητότητα, προσφέρει την “απαλλαγή” από το κάρμα μας. Να ζούμε ολοκληρωτικά την κάθε στιγμή, χωρίς περισπασμούς, δράματα, σκέψεις και συναισθήματα, αλλά να βιώνουμε την κάθε στιγμή στο μέγιστο, να γίνουμε η ίδια η ζωή. Η προσαρμοστικότητα, η αλλαγή, η γνώση, η αποδοχή, η θετική σκέψη σε κάθε γεγονός, η πλαστικότητα του εγκεφάλου μας, το να σκεφτούμε ανάποδα, είναι κάποιοι τρόποι να αλλάξουμε την άκαμπτη ζωή μας.
Όσο γραφική και να γίνω, η γιόγκα, και εννοούμε κάθε πτυχή και μονοπάτι της, είναι ένας πολύ σημαντικός τρόπος να βιώσουμε την πραγματική ζωή μας και να απαλλαγούμε από τον μεροληπτικό και προκατειλημένο νου. Μάς δίνει την επιλογή να διαλέξουμε αν την κάθε στιγμή θα είμαστε θύματα, θεατές ή αφέντες της ζωής μας.
Ο τρόπος που βιώνουμε τις καταστάσεις δεν χαρακτηρίζει τις ίδιες τις καταστάσεις, αλλά πώς τις αντιλαμβανόμαστε εμείς και πώς ανταποκρινόμαστε σε αυτές. Αυτό που είναι πικρό για κάποιον, είναι ευλογία για κάποιον άλλον.
Με λίγη προσπάθεια και πρακτική όλοι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα λογισμικό χαράς και ευεξίας για τον εαυτό μας.
